گر بدینسان زیست باید پست ٬
من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوائی نیاویزم ٬
بر بلند کاج کوچه بن بست.
گر بدینسان مرد باید پاک ٬
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود
چون کوه ٬
یادگاری جاودنه
بر قرار بی بقای خاک .
مدت هاست با خودم فکر می کنم ٬با خودم کلنجار می روم ٬ با خودم سر وکله می زنم ٬ حتی با خودم بگو مگو هم کرده ام که :
در این صفحات مجازی چه بنویسم ؟